Apparently, Mr. Macbeth, member of the board of the Teran Foundation, doesnt like to be faced with the reality...This blog is bringing him the real experiences of ex-volunteers of his organisation. Its useful information for a member of the board and it should be used to improve the entire operation of the organization, for which a member of the board, is duly responsible...
Or does Mr. Macbeth wants to stay blind for the real facts or hide the true???

Every ex volunteer of the Teran Foundation, which was staying in Mozambique (Sunset Boulevard Mossuril project, ex-Milange project, ex-Colegio Capaceira Grande project, ex- English school project, etc...) will confirm that the declaration of Mr Macbeth in this blog concerning the Teran Foundation activities > daily assistance to local people in the fields of education, health care, training, support, networking and most of all, time?< are really ridiculous and totally unfounded.

To Whom It May Concern,
I had the misfortune of finding your blog post and have to say I find it highly offensive. I have been a board member of Teran Foundation for over ten years and have PERSONALLY witnessed the work that Lisa, Mees and dozens of volunteers who can have witnessed daily assistance to local people (education, health care, training, support, networking and most of all, time).

I find the post, which contains defamatory remars by any standard of publication, personally damaging to my image and career. Unless the blog and specifically the blog is removed within 96 hours I will be asking my lawyer to contact you. You are of course liable to Dutch libel laws, as publication occurred in Holland.

Your sincerely,

Alex Macbeth
Freelance journalist and filmmaker
alexandermacbeth@hotmail.com

Als toegift wil ik u dit niet onthouden.
Onder de naam 'Jomanda' heb ik mij destijds op de website van 'Onze Wereld' eens uitgeleefd op een oproep van Lisa aan de Nederlandse lezers om lege medicijnencapsules te sturen naar Mossuril. Dit schreef ik (en het werd door John verhoeven meteen verwijderd, maar ik heb het bewaard): 'Lieve vriendin Lisa. Toen ik jaren geleden in Tiel begon met mijn spirituele sessies bedachten mijn man en ik van tevoren ook altijd de nodige doemscenarios. Eigenlijk hebben wij daar tot op de dag van vandaag nog altijd last van. Graag zouden wij daarom wat nadere informatie willen ontvangen over de cursus menigtebeheersing die u op uw school in Cabaceiras gegeven hebt. Voor wat betreft uw vraag naar lege capsules: toen ik pas begon met instralen en genezen hield ik voor de zekerheid altijd wat medicijnen achter de hand. Inmiddels heb ik die natuurlijk niet meer nodig. Aangezien hier in Tiel binnenkort de lente begint, zal ik tijdens de grote schoonmaak nog eens goed rondkijken op zolder. Want bij mijn weten heb ik die dozen nooit van de hand gedaan. Ook moet ik u vertellen dat ik onlangs met stijgende belangstelling uw boek 'Mijn dorp in Mozambique' gelezen heb. Ik ben tot de conclusie gekomen dat wij waarschijnlijk tweelingzielen zijn. Bijvoorbeeld de passage op bladzijde 83 waarin u schrijft dat 'u het ironisch vindt dat uitgerekend u, ondanks uw beperkte westerse opleiding, aan het roer staat van deze gemeenschap van enkele duizenden zielen die u wegleidt uit de bittere armoede naar een veiliger bestaan'. Lieve vriendin, ik kan u zeggen dat was voor mij hét moment van herkenning. Daarom is het mijn grote wens om een tijdje bij u te komen werken als vrijwilligster. Ik breng dan gelijk die capsules mee en wellicht kunnen wij dan ook dat vervallen kerkje 'Onze Lieve Vrouw van de Genezing', waarover u in uw boek op bladzijde 277 zo ontroerend schrijft, opknappen. Zodat wij daar dan samen de consulten en genezingssessies kunnen organiseren.'

Wow, wat een goed initiatief. Ik heb zelf van 2005 tot 2008 in Nampula les gegeven aan de Katholieke Universiteit en was goed op de hoogte van wat zich daar afspeelde in Mossuril. Ik heb nog steeds kontakten in die provincie en ben dus meteen op de hoogte gesteld van jullie website. Je bent niet de eerste vrijwilligster die dit overkomt. De verhalen waren toen legio. In die periode had Lisa een column in het blad 'Onze Wereld'. Ik heb destijds verscheidene keren de hoofredacteur, John Verhoeven, gewaarschuwd voor de werkelijkheid achter de fraaie berichten. Maar hij bleef hen dat platform bieden. Ik heb wel eens beschreven op die website hoe Lisa als een kruising van Mother Teresa, Florence Nightingale en Jomanda te werk ging daar. Hoe ze zogenaamde wondermedicijnen uitdeelde, hoe ze met Kerstmis 26 kippen onder 'duizenden Moslims uit honderden dorpen' verdeelde, hoe ze een cursus 'menigte-beheersing' ging geven, etc, etc .. Te zot voor woorden allemaal. Je zou die oude teksten uit 'Onze Wereld' eens op moeten zoeken. Toen ze een boek over haar leven in Mossuril publiceerde werd dat gelukkig door de journalist Bram Postumus vakkundig in een recensie van de door haar zelf opgerichte sokkel getrokken. Pure egotripperij. Mijn concluzie over die mensen staat vast: ofwel bedriegers, ofwel een psychiatrische problematiek.

 

 
if you like to pay as a volunteer to clean some rooms overhere...feel free !