To all that still trust and believe in the good work of Lisa,

 

I would too and I did.... She is such a good speaker and performer, has an intelligent mind and a big imagination to think of great projects, but to realize them.... that is a whole other business and that is a capacity she lacks. Because of that many good ideas just going to waist and she has lost the faith of many poor and rich locals, foreign volunteers, investors and friends. And “loosing faith” is an understatement, when you are not being paid for months when working for her (locals) or when you are not getting proper food/water/roof above your head although you have paid for this and you are doing voluntary work. Rather stop donating or helping as a volunteer to non-existing projects.

 

There are hundreds of stories of the projects she started that failed from the moment she arrived in Mozambique in 2004: from a pizza restaurant to a network of malaria/HIV clinics, from a college for tourism to a golf course, from closed down Sunset Boulevard to starting (pre-)schools, from starting a eco lodge in Mossuril to starting a eco-lodge in Milange.... and still the starting new projects hasn’t stopped. New projects are about to start and definitely all this money will to to waist as well. And the worst thing.... all the people she worked and will work with local or foreign sooner or later somehow get upset, angry or disappointed with her.

 

Millions of dollars have been invested, land and historic buildings have been bought, but with lack of capacity to get things done or going, all has been claimed back by the government. When land or buildings from the government are not being used, according to Mozambican law the Government has to right to take it back.... all money gone to waist.

 

With respect to all the people that believe(d) in her, she knows how to put up a show when investors or journalists come to visit. They are being treated well, local people being paid to tell a positive story about her and it is easy to show poverty in that area and to get people opening their harts and wallets.

 

Please any body considering to donate or volunteer in any of Lisa’s projects, be warned: she has a good story, but in reality...not much of it is true or will come true and it will end up in a disappointment for all of you.

Apparently, Mr. Macbeth, member of the board of the Teran Foundation, doesnt like to be faced with the reality...This blog is bringing him the real experiences of ex-volunteers of his organisation. Its useful information for a member of the board and it should be used to improve the entire operation of the organization, for which a member of the board, is duly responsible...
Or does Mr. Macbeth wants to stay blind for the real facts or hide the true???

Every ex volunteer of the Teran Foundation, which was staying in Mozambique (Sunset Boulevard Mossuril project, ex-Milange project, ex-Colegio Capaceira Grande project, ex- English school project, etc...) will confirm that the declaration of Mr Macbeth in this blog concerning the Teran Foundation activities > daily assistance to local people in the fields of education, health care, training, support, networking and most of all, time?< are really ridiculous and totally unfounded.

To Whom It May Concern,
I had the misfortune of finding your blog post and have to say I find it highly offensive. I have been a board member of Teran Foundation for over ten years and have PERSONALLY witnessed the work that Lisa, Mees and dozens of volunteers who can have witnessed daily assistance to local people (education, health care, training, support, networking and most of all, time).

I find the post, which contains defamatory remars by any standard of publication, personally damaging to my image and career. Unless the blog and specifically the blog is removed within 96 hours I will be asking my lawyer to contact you. You are of course liable to Dutch libel laws, as publication occurred in Holland.

Your sincerely,

Alex Macbeth
Freelance journalist and filmmaker
alexandermacbeth@hotmail.com

Als toegift wil ik u dit niet onthouden.
Onder de naam 'Jomanda' heb ik mij destijds op de website van 'Onze Wereld' eens uitgeleefd op een oproep van Lisa aan de Nederlandse lezers om lege medicijnencapsules te sturen naar Mossuril. Dit schreef ik (en het werd door John verhoeven meteen verwijderd, maar ik heb het bewaard): 'Lieve vriendin Lisa. Toen ik jaren geleden in Tiel begon met mijn spirituele sessies bedachten mijn man en ik van tevoren ook altijd de nodige doemscenarios. Eigenlijk hebben wij daar tot op de dag van vandaag nog altijd last van. Graag zouden wij daarom wat nadere informatie willen ontvangen over de cursus menigtebeheersing die u op uw school in Cabaceiras gegeven hebt. Voor wat betreft uw vraag naar lege capsules: toen ik pas begon met instralen en genezen hield ik voor de zekerheid altijd wat medicijnen achter de hand. Inmiddels heb ik die natuurlijk niet meer nodig. Aangezien hier in Tiel binnenkort de lente begint, zal ik tijdens de grote schoonmaak nog eens goed rondkijken op zolder. Want bij mijn weten heb ik die dozen nooit van de hand gedaan. Ook moet ik u vertellen dat ik onlangs met stijgende belangstelling uw boek 'Mijn dorp in Mozambique' gelezen heb. Ik ben tot de conclusie gekomen dat wij waarschijnlijk tweelingzielen zijn. Bijvoorbeeld de passage op bladzijde 83 waarin u schrijft dat 'u het ironisch vindt dat uitgerekend u, ondanks uw beperkte westerse opleiding, aan het roer staat van deze gemeenschap van enkele duizenden zielen die u wegleidt uit de bittere armoede naar een veiliger bestaan'. Lieve vriendin, ik kan u zeggen dat was voor mij hét moment van herkenning. Daarom is het mijn grote wens om een tijdje bij u te komen werken als vrijwilligster. Ik breng dan gelijk die capsules mee en wellicht kunnen wij dan ook dat vervallen kerkje 'Onze Lieve Vrouw van de Genezing', waarover u in uw boek op bladzijde 277 zo ontroerend schrijft, opknappen. Zodat wij daar dan samen de consulten en genezingssessies kunnen organiseren.'

Wow, wat een goed initiatief. Ik heb zelf van 2005 tot 2008 in Nampula les gegeven aan de Katholieke Universiteit en was goed op de hoogte van wat zich daar afspeelde in Mossuril. Ik heb nog steeds kontakten in die provincie en ben dus meteen op de hoogte gesteld van jullie website. Je bent niet de eerste vrijwilligster die dit overkomt. De verhalen waren toen legio. In die periode had Lisa een column in het blad 'Onze Wereld'. Ik heb destijds verscheidene keren de hoofredacteur, John Verhoeven, gewaarschuwd voor de werkelijkheid achter de fraaie berichten. Maar hij bleef hen dat platform bieden. Ik heb wel eens beschreven op die website hoe Lisa als een kruising van Mother Teresa, Florence Nightingale en Jomanda te werk ging daar. Hoe ze zogenaamde wondermedicijnen uitdeelde, hoe ze met Kerstmis 26 kippen onder 'duizenden Moslims uit honderden dorpen' verdeelde, hoe ze een cursus 'menigte-beheersing' ging geven, etc, etc .. Te zot voor woorden allemaal. Je zou die oude teksten uit 'Onze Wereld' eens op moeten zoeken. Toen ze een boek over haar leven in Mossuril publiceerde werd dat gelukkig door de journalist Bram Postumus vakkundig in een recensie van de door haar zelf opgerichte sokkel getrokken. Pure egotripperij. Mijn concluzie over die mensen staat vast: ofwel bedriegers, ofwel een psychiatrische problematiek.

 

 
if you like to pay as a volunteer to clean some rooms overhere...feel free !

How disappointed I was after my time in Mossuril with Lisa and the Teran Foundation in 2011.  Full of expectation and a long held dream to help others less fortunate I arrived. First impressions were of a dirty and ill kept house. Indeed it remained so, a filthy kitchen lacking any attempt at cleanliness, flies, ants, and cockroaches sharing our food with delight. The bathroom with a filthy toilet,and no running water was full of mosquitos descending on you as you entered. The small cramped bedroom with a sagging mattress also offered no comfort. Food was  minimal, consisting mostly of beans and shima, any hint of fruit or vegetable was a rarity, breakfast was a stale bread roll with a jar of ant ridden jam. There was no fridge, food was left to be recycled the next day. The water from the well was not fit for drinking, no alternative was offered. The staff were clearly living in fear, long hours and little pay, given irregularly and erratically, they had little to eat.
The impression given is that of helping the community, not so, although this is what she and her partner Mees believe. So many projects talked about, few if any come to fruition, it is all fantasy. Constant requests to borrow money, the ATM wasn't working, an unexpected payment, none was refunded to either of us.
Please be warned this is not a trustworthy organization, your goodwill is abused, your faith in humanity is dented, and your health is put at risk.